Dzieci czasem uczestniczą w trudnych dla siebie sytuacjach, trudno im wtedy poradzić sobie z tym, co nowe inne i nieznane.
Jeżeli wiesz, że twoje dziecko mogło być świadkiem trudnej dla siebie sytuacji możesz rozpocząć z nim rozmowę w domu w następujący sposób:
„Słyszałam o tym, co wydarzyło się w twojej szkole… co o tym myślisz?”,
„Co inni wiedzą o tym? Rozmawialiście na ten temat?”.
W czasie rozmowy z dzieckiem:
- Zachowaj spokój, nie wpadaj w panikę.
 - Traktuj komunikaty dziecka poważnie, nie lekceważ. Dzieci mogą postrzegać rzeczywistość inaczej niż dorośli, czasem świat fantazji miesza się dziecku ze światem rzeczywistym. Warto wtedy urealniać niepokoje i lęki dziecka.
 - Nie odsyłaj dziecka, nie mów „nie mam czasu”, „jestem zajęta”, takie komunikaty sprawiają, że dziecko czuje się odrzucone, że samo musi sobie poradzić z problemem.
 - Zapewnij spokojne warunki do rozmowy.
 - Szanuj emocje dziecka, czasem dzieci mocniej przeżywają to, co się dzieje.
 - Zapewnij dziecku wsparcie emocjonalne.
 - „Rozumiem, że przeżywasz tę sytuację …”
 - „Widzę jak trudne jest to dla ciebie…”
 - Słuchaj uważnie, koncentruj się na tym, co mówi i jak mówi.
 - Nie zabawiaj, nie rozweselaj, nie żartuj – dziecko ma prawo czuć i przeżywać sytuacje na swój sposób. Żartowanie z trudnych sytuacji może sprawić, że dziecko wycofa się i nie będzie chciało więcej o tym rozmawiać.
 - Podziel się swoimi uczuciami i refleksjami na temat, o którym rozmawiacie.
 - Pamiętaj nie oceniaj, nie krytykuj. Możesz pokazywać, że w Tobie ta sytuacja również wzbudza emocje.
 - Bądź cierpliwy i empatyczny, daj dziecku tyle czasu ile potrzebuje, by mogło podzielić się z Tobą swoimi niepokojami i trudnościami.
 - Szczerość jest cenna, buduje dobre relacje i więź z dzieckiem.
Jeżeli to będzie dobry moment porozmawiaj o konsekwencjach takiego wydarzenia dla tej osoby, dla jej najbliższych. 
Pamiętaj, że dotyk i bliskość też są ważne, nie bój się przytulić dziecka, jeśli będzie tego potrzebowało. Jeśli uważasz, że dzieje się coś niepokojącego z Twoim dzieckiem zgłoś się do specjalisty- np. pedagoga, psychologa.